رابطه هوش اخلاقی با نوع دوستی

زمینه: توجه به ارزش های اخلاقی، از جمله وظایف مهمی است که انتظار می رود دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در کنار کسب علم به آن توجه ویژه داشته باشند. پژوهش حاضر بر آن است تا ضمن بررسی وضعیت هوش اخلاقی دانشجویان، رابطه بین هوش اخلاقی و نوع­دوستی آنها را مشخص نماید. روش: پژوهش، کاربردی و شیوه گردآوری و تحلیل اطلاعات آن، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش دانشجویان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه قم می­باشند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان تعداد 196 نفر محاسبه شد. روش نمونه­گیری، در دسترس و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقی و پرسشنامه نوعدوستی می باشد. داده ها از طریق فنون آماری؛ تحلیل واریانس، آزمون t، آزمون کراسکال والیس، u من ویتنی، و ضریب همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم­افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: دانشجویان در ابعاد دلسوزی، وفای به عهد، اهمیت دادن به دیگران و توانایی در بخشش اشتباهات دیگران وضعیت خیلی خوب داشته اند. بین بیشتر مؤلفه های هوش اخلاقی با نوعدوستی دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد. بین هوش اخلاقی دانشجویان در رده های مختلف سنی، رتبه کنکور و میزان تحصیلات والدین آنها تفاوت معنادار وجود ندارد. بین نوع دوستی دانشجویان در رده های مختلف سنی، و تحصیلات والدین آنها، تفاوت معنادار وجود ندارد، اما با رتبه کنکور، تفاوت معنادار بوده است.  نتیجه گیری: با توجه به این که هوش اخلاقی اکتسابی است و با نوع دوستی مرتبط است، آموزش هایی که منجر به رشد هوش اخلاقی دانشجویان می شود، می­تواند موجب افزایش نوع دوستی و در نهایت بالارفتن سطح علمی دانشگاه شود.